„Magnitudo“: Izložba radova studenata Arhitektonskog fakulteta Univerziteta u Sarajevu
Izložba studentskih radova „Magnitudo“ predstavlja sublimaciju stečenih znanja tokom dvogodišnjeg rada u okviru obaveznih predmeta Crtanje 1, 2, 3 i 4 i kulminacije kroz izborne predmete Razvoj likovnih elemenata kroz realistični i apstraktni izraz putem crteža i slika i Apstraktni likovni izraz oblika, boja i kretanja. Studenti su napravili nadgradnju u smislu tehnike i kreacije. Koristeći njima poznate tehnike – olovke, tuš, drvene i akvarelne boje – uspjeli su, često i van zadatih okvira, napraviti eksperimente, te putem njih doći do sasvim novih rezultata kroz skice, crteže, akvarele, kolaže i asamblaže.
Izložba je otvorena 24. 09. 2020. u 19 sati u Gradskoj vijećnici Sarajevo riječima dekana Arhitektonskog fakulteta Univerziteta u Sarajevu prof. dr. Erdina Salihovića, čiji tekst prenosimo u cjelini.
Pratim već duži niz godina tematski raznolike izložbe studentskih radova, organizirane od kolega iz kabineta slobodnog crtanja. Recimo, samo ove posljednje, održane u Historijskom muzeju, zatim u Centru kulture i mladih u Jelićevoj ili ova aktualna u Gradskoj vijećnici, imaju zajednički nazivnik: proizašle su iz neiscrpne pozitivne energije nastavnika i darovitih studenata. Nekada smo i mi u studentskim danima sjedili sa daskama i iscrtavali mahalske ulice, krovove i doksate. Sljedeće generacije su na papir prenosili konture primorskih i otočnih gradića. Ova izložba nas opet vraća u Sarajevo, sa centralnim motivom prizmatičnog diva sa žuto-crvenim pojasevima, koji se neobičnom pozicijom ugnijezdio u usitnjeni čaršijski mravinjak, što mu prepoznatljivim kontrastom daje originalnost i u svjetskim razmjerima.
Kada je Paržik, autorski neopravdano izostavljen, idejno začeo gradsku vijećnicu, a Wittek i Iveković je uspjeli završiti, niklo je zdanje koje, iako projektirano u eklektici, predstavlja bijeg od svega konvencionalnog. Koliko su Sarajlije u aprilu 1896. godine sa shvatljivim nezadovoljstvom gledali otvaranje tadašnjeg tehnološkog giganta, svojevrsnog simbola moćne monarhije, stoljeće kasnije su nemoćno posmatrali kako plameni jezici gutaju nešto što je vremenom postalo dijelom njih samih.
Kada se Sarajevu prilazi sa najljepšeg, stijenama usječenog, istočnog puta, pred očima se ukazuje evropska anacionalna interpretacija orijenta. Jedna od naših važnijih životnih misija je da pokušamo uvući mlade ljude u čarobni svijet arhitekture i umjetnosti, te naučiti ih da gledaju i doživljavaju graditeljsko okruženje iz osobne perspektive.
I bez obzira na to da li su u pitanju izloženi prozračni akvareli, ekspresivni crteži u tušu ili apstraktni kolaži, inspirirani destruktivnim izlivima mržnje, iz djela naših studenata zrači individualna emocija. Kao što je u ovom svjetovnom hramu utisnuta stilska raznolikost, tako se i u radovima mogu prepoznati naznake kubizma i apstrakcije, pretočene u originalni likovni izraz.
Nedavno sam u jednom predgovoru napisao da krizna vremena, koja danas svi zajedno proživljavamo, sa sobom donose i neke pozitivne vibracije. Na površinu izbacuju kreativnost mladih ljudi, čemu svjedoči nedavno realizirani studentski projekat transformacije stambenih prostora u vremenu pandemije, ali i današnja izložba iznimno talentiranih studenata arhitekture.
Ovo je samo početni iskorak, shodno nedavno potpisanom sporazumu između našeg fakulteta i Gradske vijećnice, i očekujem u budućnosti što više zajedničkih projekata i kreativnih realizacija. Vrijeme je da pod ovim dizajniranim maskama obiđemo još jedan krug u centralnoj auli i da još jednom iščitamo jedinstvene poruke mladih stvaralaca. Uz zahvalnost organizatorima, učesnicima i gostima, proglašavam izložbu „Magnitudo“otvorenom.
